“การเชื่อม” เป็นวิธีการถนอมอาหารรูปแบบหนึ่ง ที่ช่วยคงสภาพอาหารด้วยน้ำตาลให้สามารถเก็บไว้ทานได้นานยิ่งขึ้น โดยน้ำตาลจะเป็นส่วนสำคัญที่ป้องกันไม่ให้อาหารนั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงหรือเน่าเสีย

โดยสามารถแบ่งวิธีของการเชื่อมออกเป็น ๓ วิธีการ ได้แก่ การเชื่อมแบบธรรมดา การเชื่อมแบบแช่อิ่ม และการเชื่อมแบบฉาบ

๑. การเชื่อมแบบธรรมดา เป็นวิธีการเชื่อมอาหารด้วยการนำน้ำตาลมาเคี่ยวจนข้นเหนียว เมื่อนำอาหารลงไปเชื่อมในภาชนะจะทำให้น้ำเชื่อมแทรกซึมเข้าไปยังเนื้อของอาหาร ซึ่งวิธีการนี้นิยมใช้กับอาหารกลุ่มผลไม้ เช่น กล้วยเชื่อม มันเชื่อม ลูกตาลเชื่อม หรือกลุ่มอาหาร เช่น กุ้งหวาน เป็นต้น

๒. การเชื่อมแบบแช่อิ่ม เป็นวิธีการเชื่อมอาหารโดยใช้น้ำ และน้ำตาลปริมาณมากด้วยการนำอาหารมาแช่ในน้ำเชื่อม ซึ่งตัวน้ำเชื่อมนี้จะมีลักษณะที่เจือจาง ไม่เหนียวข้นเหมือนกับวิธีการแรก เมื่อเคี่ยวได้ที่แล้วจะนำอาหารนั้นมาทำให้แห้ง โดยวิธีการนี้มักจะใช้กับอาหารที่มีรสขม หรือรสเปรี้ยวจัด เช่น มะม่วง มะขาม มะกอก มะยม

๓. การเชื่อมแบบฉาบ เป็นวิธีการเชื่อมอาหารที่นิยมใช้กับผลไม้ที่สุกแล้ว เช่น เผือก มัน กล้วย น้ำมาทอดให้สุก จากนั้นนำน้ำตาลมาเคี่ยวให้เป็นน้ำเชื่อมแบบเกล็ด แล้วเทลงคลุกเคล้ากับผลไม้ที่ทอดไว้ ทิ้งไว้ให้เย็นจนน้ำเชื่อมเกาะเป็นเกล็ดบนผิวอาหาร เป็นอันเสร็จสิ้น

ในปัจจุบัน การถนอมอาหารในลักษณะนี้ เป็นที่นิยมกันอย่างแพร่หลาย เพราะเพียงไม่กี่ขั้นตอน ก็สามารถถนอมอาหารให้ยืดอายุเก็บไว้ทานได้นานหลายเดือน อีกทั้งสามารถนำไปแปรรูปเป็นสินค้าสำหรับจำหน่าย ก็ช่วยเพิ่มรายได้ไม่น้อย